[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

..(อยาก) อ้อนด้วยกลอนรัก...


เคยมีรัก บอกผ่าน ก็นานแล้ว
เป็นเหมือนแนว แนมเหน็บ จนเจ็บหนำ
เขาเรรวน สับสน คนใจดำ
มาหลอกอำ ว่ารัก แล้วจากลา

จึงเกิดมี รอยแผล ให้แลเห็น
จึงต้องเว้น รักแสน แขวนข้างฝา
จึงต้องอยู่ ดายเดียว เปลี่ยวอุรา
จึงต้องมา ออดอ้อน เป็นกลอนกานท์

ภาษารัก ร้อยเรียง เคียงสัมผัส
ไม่เจนจัด วลี ที่ขับขาน
ภาษาใจ ซ่อนเจ็บ เก็บมานาน
ทั้งดวงมาน มืดมน ไร้คนเคียง

อยากเขียนกลอน วอนรัก สลักซึ้ง
แต่ยังเข้า ไม่ถึง ซึ่งเส้นเสียง
ได้แต่บอก ผ่านพจน์ บทร้อยเรียง
แทนสำเนียง ลิขิตด้วยจินต์เรา

ยังไม่มี รักคล้อย มาคอยใกล้
เหลือเพียงใจ หมองหม่น ของคนเหงา
ที่เคียงคู่ อยู่ด้วย ช่วยบรรเทา
ก็เพียงเงา ของตน ที่วนเวียน

อยากมอบกลอนอ้อนรัก นี้ฝากไว้
คิดจะบอกอย่างใจ  ให้ขีดเขียน
สำนวนหวาน ขานส่ง คงไม่เนียน
ต้องรอ"เซียน"มาช่วย..อำนวยรัก...

"สุนันยา"

อยากจะลองปองไหมใครคนนี้
ยังพอมีเวลาสอนกลอนอกหัก
อาจมิเป็นเช่นประสงค์แต่จงรัก
และสุดภักดีมอบไว้ตอบแทน

จะแน่วแน่แก้ไขใครที่ผิด
จะอุทิศสิ่งดีที่หวงแหน
จะรักเธอทุกวันฉันขอแปลน
จะเป็นแขนคล้องคู่นั่งดูดาว

อ้อนรำพันฝันเฝ้าเลิกเศร้าหมอง
ประเคียงครองชมจันทร์มิหวั่นหนาว
กลอนต่อกลอนอ้อนดาราวันฟ้าพราว
เล่าเรื่องราวครอบครัวเราให้เขาลือ

แล้วประคองสองเราเข้าสวรรค์
เธอกับฉันคลอเคล้าเจ้าอย่าถือ
เรื่องดำเนินต่ออย่างไรไม่ต้องอือ
เพราะนี่คือกังวาลอ้อนด้วยกลอนกานท์

         ---กังวาน---

ทุกคืนวันมั่นหมายใคร่สมัคร
เพื่อเคียงรักด้วยกวีมีคำหวาน
อยากออดอ้นคนดี พี่กังวาน
เป็นตำนาน ลีลา ภาษากลอน

แม้นแน่วแน่แท้จริงสิ่งขานไข
จะปองใจด้วยพจน์บทอักษร
ร้อยรำพันหวานชื่น ร้อนหมื่นตอน
เป็นคำวอนอ้อนรักแบบปักใจ

เกี่ยวก้อยเคียงเอียงชิดสนิทมั่น
คราวชมจันทร์วันเพ็ญเด่นไสว
กระซิบหยอก บอกรัก สลักใน
ดวงหทัยเราสองครองแนบเนา

จะดำเนินเกินความตามถนัด
ไม่ป้องปัดให้หมองต้องอับเฉา
จะคอยอ้อนกลอนกวี ที่มีเรา
เพียงพี่เฝ้าดูแล อย่าแชเชือน

“สุนันยา”