เธอถามว่าเป็นอย่างไร
หลังจากเวลาผ่านไป . . หวังว่าคงทำใจได้ดีขึ้นบ้าง
เพราะเป็นคำถามตามมารยาท . . . ฉันจึงมิบังอาจ ~ เล่าความจริงให้ฟัง
เลยกลบเกลื่อนด้วยการหัวเราะเสียงดัง
แล้วบอกไปว่า “เห็นหรือยัง . .. ขาดเธอไม่ยักตาย”
ทั้งที่ความจริง - - น้ำตาเล็ด
ผ้าเช็ดหน้าหมื่นผืนก็ไม่อาจเช็ดน้ำตาให้เหือดหาย
ตั้งแต่เธอจากไปวันแรก - - จนถึงวันนี้ก็ยังไม่แตกต่าง . . ฉันเหมือนคนใกล้ตาย
เพราะก่อนหน้าที่เธอจะใจร้าย
ฉันจำได้ว่า “เราเคยรักกันมากแค่ไหน” . . จนไม่อาจตัดความผูกพันให้ขาดได้ . . ด้วยเวลา
จะ พ.ศ. ไหน หัวใจก็ยังเป็นดวงเดิม
ไม่คิดดึงใครมาเพิ่มเติม . .. ในความห่วงหา
ปฏิทินจะเปลี่ยนใหม่กี่รอบ . . ฉันก็ยังชอบหยิบปฏิทินเก่าช่วงที่มีเราขึ้นมา
เพราะท่ามกลางคืนเหงาที่มีแต่เงาคนเหว่ว้า
มันเป็นสิ่งเดียวที่ยืนยันได้ว่า . .. ช่วงเวลาเหล่านั้นมีอยู่จริง~*
มีคนบอกว่า - - เวลาจะช่วยให้ลืมทุกสิ่ง
แต่บางคนกลับบอกว่า “ไม่จริง” . .. เวลากลับยิ่งทำให้อ้างว้าง
เวลาแค่ช่วยให้บางสิ่งบางอย่างในความทรงจำเลือนราง
ต่อให้อยากลืมทุกสิ่งทุกอย่าง . .ก็ไม่ทาง ~ หากสิ่งนั้นยังตกค้าง. .อยู่ในใจ
. ..
. ..มีคนบอกว่า - - ความห่างไกล . . เป็นตัวแปรทำให้คนเปลี่ยนผัน
แต่บางคนกลับบอกว่า “ความรู้สึกที่ใช้หัวใจผูกพัน - - ไม่มีวันถูกทำร้ายได้”
เหมือนที่ฉันจงใจหนีมา . . . แต่พบว่า “ยังมีเธอในลมหายใจ”
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน . ..
ไม่ว่าห่างกันเพียงใด . . เธอก็ยังเป็นโลกทั้งใบของฉันเหมือนเดิม~*
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
