เขียนบทกลอนอ้อนกันทุกวันวี่
ยื่นไมตรีหลอกหลอกบอกรักหลง
คนนั้นทีคนนี้ทีมิมีปลง
บอกตามตรงสนุกทุกข์ไม่เคย
แต่หัวใจไยทำฉันช้ำชอก
จากหยิกหยอกอยากอยู่ใกล้หัวใจเผย
แต่ไม่คิดรักใครไม่กล้าเปรย
มิรู้เลยจะเริ่มต้นหนทางใด
จะแต่งกลอนบอกตามตรงคงมิกล้า
กลัวเธอว่าไม่เจียมตนทนมิไหว
ส่งข้อความตามติดก็คิดไป
ทำยังไงก็มิกล้าจะบ้าตาย
ขอเพื่อนเพื่อนพี่น้าอามาชี้แนะ
อยากข้องแวะช่วยสอนก่อนจะสาย
จะเริ่มต้นอย่างไรแบบไม่อาย
ลูกผู้ชายคนนี้รอขอช่วยที
----กังวาน----
ยื่นไมตรีหลอกหลอกบอกรักหลง
คนนั้นทีคนนี้ทีมิมีปลง
บอกตามตรงสนุกทุกข์ไม่เคย
แต่หัวใจไยทำฉันช้ำชอก
จากหยิกหยอกอยากอยู่ใกล้หัวใจเผย
แต่ไม่คิดรักใครไม่กล้าเปรย
มิรู้เลยจะเริ่มต้นหนทางใด
จะแต่งกลอนบอกตามตรงคงมิกล้า
กลัวเธอว่าไม่เจียมตนทนมิไหว
ส่งข้อความตามติดก็คิดไป
ทำยังไงก็มิกล้าจะบ้าตาย
ขอเพื่อนเพื่อนพี่น้าอามาชี้แนะ
อยากข้องแวะช่วยสอนก่อนจะสาย
จะเริ่มต้นอย่างไรแบบไม่อาย
ลูกผู้ชายคนนี้รอขอช่วยที
----กังวาน----
เขียนบทกลอน จริงจัง หวังอยากเก่ง
จึงรีบเร่ง รุกเร้า เข้าทุกที่
จากไม่เป็น ซักอย่าง เอกโทตรี
เขียนตะบี้ ตะบัน วันสิบกลอน
มีคนติ คนชม ผสมรส
ต้องทนอด ทนกลั้น ทั่นสั่งสอน
ด้วยไม่รู้ อักขรา น้ำตาบอน
อกร้าวรอน ยังไหว ไม่เคยท้อ
ทุกทุกคน หลังไมค์ ไปบอกกล่าว
ล้วนเป็นข่าว ยินดี ติเพื่อก่อ
ขอบคุณมา ที่นี้ มิรั้งรอ
เติมเต็มต่อ ผู้น้อย ด้อยวิชา
จากวันนั้น ผ่านพ้น สุขล้นเหลือ
แต่งกลอนเพื่อ เย้าหยอก บอกจริงหนา
อาจมีบ้าง บางครั้ง บางเวลา
จิตใจพา สนุก ทุกข์แบ่งเบา
อย่าถือสา หาความ ยามไหลลื่น
เศร้ากล้ำกลืน ผสม อารมณ์เหงา
ขอได้โปรด เอ็นดู แก่ผู้เยาว์
ปัญญาเท่า หางอึ่ง พึงปรานี
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
