ใจเหลือเหลือ เบื่อกลอน แอบนอนเศร้า
กอดความเหงา แนบอก ฟกกระอัก
เฝ้ากลั่นคำ รำพึง สักหนึ่งวรรค
มิอาจถัก ถ้อยสวาท ด้วยขาดนาง
เพราะเปลวเพลิง เชิงกลอน มันอ่อนล้า
ถูกแก้วตา จับมัด แกล้งตัดหาง
แล้วทิ้งถม จมปัก จนรักจาง
ใจเลือนราง ร้าวราน สุดทานทน
อยากหลบลี้ หนีไกล อยู่ในถ้ำ
หอบทรวงช้ำ ซวนเซ สุดเวหน
พาชีวี หนีห่าง ใครบางคน
ทำรักเรา ปี้ป่น จนหม่นชา
ขีดเขียนกานท์ หวานคำ ลำบากนัก
ด้วยไร้รัก ไร้ทรวง ใครห่วงหา
รสอักษร กลอนขม จมน้ำตา
คงสิ้นท่า เสียชาย ช้ำลายมือ
มีบ้างไหม นงคราญ ในบ้านนี้
พร้อมยินดี เคียงกลอน อ้อนหนังสือ
ร่วมผสาน จารหมึก ช่วยฝึกปรือ
ให้กระพือ หัวใจ ได้อีกครา
กอดความเหงา แนบอก ฟกกระอัก
เฝ้ากลั่นคำ รำพึง สักหนึ่งวรรค
มิอาจถัก ถ้อยสวาท ด้วยขาดนาง
เพราะเปลวเพลิง เชิงกลอน มันอ่อนล้า
ถูกแก้วตา จับมัด แกล้งตัดหาง
แล้วทิ้งถม จมปัก จนรักจาง
ใจเลือนราง ร้าวราน สุดทานทน
อยากหลบลี้ หนีไกล อยู่ในถ้ำ
หอบทรวงช้ำ ซวนเซ สุดเวหน
พาชีวี หนีห่าง ใครบางคน
ทำรักเรา ปี้ป่น จนหม่นชา
ขีดเขียนกานท์ หวานคำ ลำบากนัก
ด้วยไร้รัก ไร้ทรวง ใครห่วงหา
รสอักษร กลอนขม จมน้ำตา
คงสิ้นท่า เสียชาย ช้ำลายมือ
มีบ้างไหม นงคราญ ในบ้านนี้
พร้อมยินดี เคียงกลอน อ้อนหนังสือ
ร่วมผสาน จารหมึก ช่วยฝึกปรือ
ให้กระพือ หัวใจ ได้อีกครา