แว่วเสียงสัตว์ส่งสำเนียงเพียงกระซิบ
ไกลลิบลิบเสียงกระชั้นเริ่มหวั่นไหว
คิดถึงวันที่ผันผ่านซ่านทรวงใน
ด้วยหัวใจที่เศร้าหมองนองน้ำตา
ดึกสงัดเสียงลมพัดใบไม้แกว่ง
สิ้นเรี้ยวแรงแผ่วเบาเราโหยหา
คอยเธอเยือนเหมือนพรากกันมิทันลา
ร้าวฤดีดุจม่านฟ้ามาปิดบัง
รอความหวังพี่นั่งมองท้องฟ้ามิด
เฝ้าครุ่นคิดถึงนางนวลครวญความหลัง
หมู่ม่านหมอกมีเมฆหนามาบดบัง
หมดความหวังครั้งคืนผ่าน..ม่านน้ำตา.
ริน ดอนบูรพา
๒๕ ธ.ค. ๕๕
ไกลลิบลิบเสียงกระชั้นเริ่มหวั่นไหว
คิดถึงวันที่ผันผ่านซ่านทรวงใน
ด้วยหัวใจที่เศร้าหมองนองน้ำตา
ดึกสงัดเสียงลมพัดใบไม้แกว่ง
สิ้นเรี้ยวแรงแผ่วเบาเราโหยหา
คอยเธอเยือนเหมือนพรากกันมิทันลา
ร้าวฤดีดุจม่านฟ้ามาปิดบัง
รอความหวังพี่นั่งมองท้องฟ้ามิด
เฝ้าครุ่นคิดถึงนางนวลครวญความหลัง
หมู่ม่านหมอกมีเมฆหนามาบดบัง
หมดความหวังครั้งคืนผ่าน..ม่านน้ำตา.
ริน ดอนบูรพา
๒๕ ธ.ค. ๕๕