เพียงแค่ชำเลืองมองในความสวย
ใจที่ป่วยดีขึ้นในยามเผลอ
แต่มองดูคู่เขาใจเราเบลอ
จึงมิอาจเพ้อเจ้อละเมอครวญ
ของของใครใครหนอเขาก็รัก
เป็นสุขนักพักใจอย่าให้ห้วน
ไม่ขอเป็นก้างขวางคอเข้าก่อกวน
แม้เชิญชวนเพียงใดจะไม่ทำ
เขาก็รักของเขาเฝ้าแหนหวง
มิอาจล่วงพ่วงใจให้ถลำ
มิอาจเข้าหยามหยาบเกรงบาปกรรม
เพียงเพ้อพร่ำคำพ้อก็พอแล้ว
เผื่อว่าเรามีรักกับเขาบ้าง
ยามเคียงข้างสดใสดั่งได้แก้ว
คงสุขใจจริงหนอไม่ขอแจว
ใครแหวกแนวมาชิง เดี๋ยวยิงเลย
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
