เบื่อแต่งกลอน
เบื่อแต่งกลอนตอนนี้ไม่มีมุก
ด้ามปากกาไม่ยอมลุกปลุกไม่ขัน
เห็นนอนหลับพับคอท้อใจครัน
ความขยันพลันหมดระทดระทวย
น้ำลายยืดฝืดเหนียวดูเหี่ยวห่อ
ไม่โก่งคอขึ้นขันหรือมันป่วย
หมดอารมณ์จะโลดแล่นแสนเฮ็งซวย
อยากจะฉวยมีดตัดทิ้งก็กริ่งเกรง
ไร้อารมณ์จะชมชื่นหมื่นน้ำถ้อย
เจ้าปากกาด้ามน้อยถอย..ไม่เบ่ง
ทั้งที่ใจนั้นหากอยากครื้นเครง
แต่บรรเลงไปไม่รอดจอดไม่แจว
จึงขอลาเพื่อนไปนอนกลอนเลิกแต่ง
สิ้นเรี่ยวแรงหนักหนาในตาแป๋ว
จะบรรเลงเพลงวจีไม่มีแวว
เพื่อนอย่าแซวยามระทดฉันหมดมุก
Orion264(มือขวา)
๒๔ ธันวาคม ๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
