อยากละวางทางวกวนบนโลกนี้
สู่ทางที่สว่างกระจ่างใส
ตัดรักโลภโกรธหลงให้หมดไป
เหลือแต่ใจบริสุทธิ์ผุดผ่องพันธ์
ในโลกนี้มีแต่ความสับสน
ทุกแห่งหนคนมากมายคล้ายเสกสรร
ต่างสร้างเยื่อผูกใยสายสำพันธ์
ยึดเหนี่ยวกันเอาไว้ด้วยใจกาย
เมื่อพลัดพรากจากกันมันก็ทุกข์
ใจไร้ซึ่งความสุขหมดความหมาย
ต้องพานพบสิ่งต่างๆมิเว้นวาย
ล้วนมากมายในวันนี้ที่เผชิญ
หนีไม่พ้นโลกธรรมนำชีวิต
ทั้งจมติดกับลาภยศสุขสรรเสริญ
ต้องเวียนวนจนกว่าจะกล้าเดิน
สู่ทางที่เจริญด้วยปัญญา
พอแล้วพอขอลาในครานี้
สู่วิถีที่ใจปรารถนา
ใช้ธรรมะเป็นแสงส่องนำพา
สู่มัคคาที่สุขสันต์นิรันดร
มนัสศิยา
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
24 พฤศจิกายน 2024, 12:33:AM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: วกวนจนปล่อยวาง (อ่าน 1516 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: