เฉิดอรุณอุ่นทอทอดกอหญ้า
น้ำค้างลาคราเช้าทอดเงาสาย
หมอกสีขาวราวห่มชื่นชมกาย
ครั้นไม้วายหายเมื่อเชื้อเชิญเช้า
โอบดอกหญ้าล้าโทรมโอ้โลมเสีย
ทิ้งใบเพลียเรี่ยลงพะวงเฉา
ครั้นโลมรักหนักผ่อนอาทรเบา
ขอตัวเจ้าเหงาหมองทั้งผองรอน
ประดุจดั่งครั้งโน้นกระโจนครุบ
ยากสรุปอุปทานจะวานถอน
เหมือนเรารอต่อรักหนักอยากคลอน
จนอาทรอ่อนใจแบบใดนี้
หญ้าใบบางเอ๋ย
เช้าหมอกเชยเย้ยงามพิรามศรี
พอลับเช้าเหงาหงอยรอยราคี
พอแสงหรี่ชี้ส่องต้องหมองใจ
น้ำค้างลาคราเช้าทอดเงาสาย
หมอกสีขาวราวห่มชื่นชมกาย
ครั้นไม้วายหายเมื่อเชื้อเชิญเช้า
โอบดอกหญ้าล้าโทรมโอ้โลมเสีย
ทิ้งใบเพลียเรี่ยลงพะวงเฉา
ครั้นโลมรักหนักผ่อนอาทรเบา
ขอตัวเจ้าเหงาหมองทั้งผองรอน
ประดุจดั่งครั้งโน้นกระโจนครุบ
ยากสรุปอุปทานจะวานถอน
เหมือนเรารอต่อรักหนักอยากคลอน
จนอาทรอ่อนใจแบบใดนี้
หญ้าใบบางเอ๋ย
เช้าหมอกเชยเย้ยงามพิรามศรี
พอลับเช้าเหงาหงอยรอยราคี
พอแสงหรี่ชี้ส่องต้องหมองใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
