น้ำแรงเชี่ยว เลี้ยวโค้ง อ่อนลงได้
แรงฟืนไฟ ไร้เชื้อ เรื้อเปลวพุ่ง
ยากต้านลม โหมพัด สะบัดตุง
แรงจากกรุง มุ่งนา สู่อาราม
ห่อตัวนุ่ม หุ้มใจ ด้วยใยคิด
ต้องลมบิด ผิดหมุน เกิดขุ่นขาม
เกี่ยวพันลึก สึกเส้น ทะเล้นตาม
ไร้รูปงาม ความเลศ เวทนา
หลงยึดมั่น หวั่นไหว ในสังขาร
ทรมาน รานทด หมดหรรษา
เลิกทิ่มแทง แรงรัด มัดสัญญา
นำจิตตา คราเคลื่อน เหมือนขี่ยุง
ด้วยความเคารพ
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
