[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กัลมลี*]

โถ ดอกหญ้าเจ้าชู้คู่ลวดหนาม
เธอติดตามพี่ไปไม่ข่มเหง
เดินผ่านไปไยชอบขอบกางเกง
คงครื้นเครงทุกคราวเมื่อก้าวเดิน

แม้จะเป็นใบหญ้ายังกล้าสู้
บนยอดภูเสียดฟ้าทำท่าเหิน
มองละลิ่วปลิวไสวมองใบเพลิน
บนยอดเนินเขียวขจีชุบชีวา

พี่เป็นชายชาวดินถวิลเจ้า
เพื่อคอยเฝ้าใกล้ชิดปกปิดหน้า
อยู่ด้วยความพันผูกลูกชาวนา
ซับน้ำค้างจากฟ้าสู่หน้าดิน

ใบหญ้าเอ๋ยเคยรู้อยู่ใช่ไหม?
ว่าดวงใจของเขาเฝ้าถวิล
มิหมายปองดอกฟ้าให้ราคิน
เพราะเคยชินเพียง“เรา”ที่เคล้าคลอ 

“ไพร พนาวัลย์”

หญ้าเจ้าชู้...ก็เจ้าชู้...แค่เพียงชื่อ
มีความซื่อล้นใจรู้ไหมหนอ
มิต่ำดังนิยามตามเหล่ากอ
หยัดยืนรอเธออยู่คนรู้ใจ

ยินคำชายบ้านนอกบอกว่ารัก
มิรู้จักเชื่อได้สักแค่ไหน
กลัวเจอคนมือบอนช้อนเด็ดใบ
พ้นเขตไร่-นาตนก็โยนทิ้ง

พริ้ง*