สายฝนหยุด พร่างพรม ลมหนาวโบก
แสนวิโยค โศกซ้อน อ่อนใจนี่
ควานหาใคร สับสน จนฤดี
ไม่เห็นมี อย่างเคย เลยล่วงกาล
สายฝนหยุด มานาน ยังรานร้าว
ละอองขาว น้ำค้าง ต่างฟุ้งซ่าน
ลมพัดฉิว สยิวกาย หน่ายดวงมาน
ยากห้าวหาญ กลับหม่น ทนช้ำทรวง
สะอื้นอ้อน ค่อนคืน ตื่นดื่นดึก
ในส่วนลึก ครวญหา น้ำตาร่วง
แสนวังเวง เพลงหวาน ซ่านแดดวง
ฟังทุกช่วง หน่วงเหน็บ เจ็บอุรา
ฟังเพลงเศร้า เคล้าคลอ หนอยามนี้
ไร้ความเพราะ เสนาะดี ที่ตรงหน้า
เปลี่ยเพลงใหม่ เหมือนเดิม เติมชีวา
ไม่เข้าท่า ขอดเข่า เหงาตามเคย
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
