เรียวใบหญ้า ท้าลม ต้องตรมหม่น
ด้วยขาดฝน ทิ้งช่วง ห่วงจริงหนอ
เจอแดดเผา ลามทั่ว หัวใจท้อ
ยืนต้นตอ รอท่า จนล้าแรง
ถึงจะแกร่ง เก่งกล้า ในครานี้
ก็สุดที่ จะด้าน พานหน่ายแหนง
น้ำไม่หยด รดราด หวาดระแวง
เจอแต่แสง สุรีย์ เผาที่ทรวง
ไม่รู้ว่า หน้าแล้ง ที่แห้งผาก
หญ้าคงยาก ฝากชีวิต จึงคิดห่วง
ยืนต้นรอ คอยฝน หล่นทั้งปวง
ดั่งแดดวง ของฉัน นั้นขาดเธอ
วิตามินใจ ไม่มา หาไม่พบ
ต้องซานซบ หลบหน้า น้ำตาเอ่อ
คงดายเดี่ยว เปลี่ยวเหงา เฝ้าละเมอ
ฉันขาดเธอ หญ้าขาดน้ำ ช้ำพอกัน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
