อยากให้เธอเข้าใจโลกใบนี้
อยากให้เธอเข้าใจโลกใบนี้
ว่าก็มีเศร้าหมองและร้องไห้
ปนหัวเราะทั่วถิ่นผืนดินทราย
ล่มสลายหายวับและกลับคืน
เพียงสองมือเธอนั้นที่ปั้นโลก
เพื่อทุกข์โศกอารมณ์เจ็บขมขื่น
หรือพบความสุขล้ำคลายกล้ำกลืน
อยู่ที่ยื่นอะไรมอบให้กัน
เธอก็ช่วยโลกให้สดใสได้
หรือทำลายทุกอย่างที่สร้างสรรค์
แล้วแต่มือเธอโบกฉาบโลกพลัน
เลือกแบ่งปันหรือชอบเพียงกอบโกย!ฯ
อริญชย์
๒๑/๑๒/๒๕๕๕
อยากให้เธอเข้าใจโลกใบนี้
ว่าก็มีเศร้าหมองและร้องไห้
ปนหัวเราะทั่วถิ่นผืนดินทราย
ล่มสลายหายวับและกลับคืน
เพียงสองมือเธอนั้นที่ปั้นโลก
เพื่อทุกข์โศกอารมณ์เจ็บขมขื่น
หรือพบความสุขล้ำคลายกล้ำกลืน
อยู่ที่ยื่นอะไรมอบให้กัน
เธอก็ช่วยโลกให้สดใสได้
หรือทำลายทุกอย่างที่สร้างสรรค์
แล้วแต่มือเธอโบกฉาบโลกพลัน
เลือกแบ่งปันหรือชอบเพียงกอบโกย!ฯ
อริญชย์
๒๑/๑๒/๒๕๕๕
โลกใบนี้มีฉากล้วนหลากหลาย
ดั่งรำบายด้วยสีที่แห้งโหย
บางครั้งกลีบกุหลาบที่ฉาบโปรย
ยังร่วงโรยไร้ค่าในป่าดง
เพราะโลกนี้ไม่แน่ย่อมแปรผัน
ทุกคืนวันเปลี่ยนได้อย่าไปหลง
มีตั้งอยู่,ดับไป,ไม่มั่นคง
สิ่งยืนยงจงพินิจ อนิจจัง
อย่าติดยึดสิ่งใดว่าใช่แล้ว
อาจคลาดแคล้วเคลื่อนคลอนยามนอนนั่ง
ทุกสิ่งล้วนรวนเรอาจเพพัง
ขอจงตั้งสติตรองประคองใจ
โลกธรรมทั้งแปดมีแปรเปลี่ยน
ลาภ,ยศ,เวียนเปลี่ยนผัน อย่าหวั่นไหว
สรรเสริญ,สุข,ทุกอย่างมีห่างไกล
ยามเสื่อมไป,ตามดู,อย่างรู้ทัน
แต่ทั้งหมดทั้งหลายอยู่ปลายฟ้า
ต้องก้มหน้าสู้กรรมที่ทำนั่น
ผมก็พูดเรื่อยไปไว้แบ่งปัน
ทุกคืนวันยังหวังรักยั่งยืน
“ไพร พนาวัลย์”
ดั่งรำบายด้วยสีที่แห้งโหย
บางครั้งกลีบกุหลาบที่ฉาบโปรย
ยังร่วงโรยไร้ค่าในป่าดง
เพราะโลกนี้ไม่แน่ย่อมแปรผัน
ทุกคืนวันเปลี่ยนได้อย่าไปหลง
มีตั้งอยู่,ดับไป,ไม่มั่นคง
สิ่งยืนยงจงพินิจ อนิจจัง
อย่าติดยึดสิ่งใดว่าใช่แล้ว
อาจคลาดแคล้วเคลื่อนคลอนยามนอนนั่ง
ทุกสิ่งล้วนรวนเรอาจเพพัง
ขอจงตั้งสติตรองประคองใจ
โลกธรรมทั้งแปดมีแปรเปลี่ยน
ลาภ,ยศ,เวียนเปลี่ยนผัน อย่าหวั่นไหว
สรรเสริญ,สุข,ทุกอย่างมีห่างไกล
ยามเสื่อมไป,ตามดู,อย่างรู้ทัน
แต่ทั้งหมดทั้งหลายอยู่ปลายฟ้า
ต้องก้มหน้าสู้กรรมที่ทำนั่น
ผมก็พูดเรื่อยไปไว้แบ่งปัน
ทุกคืนวันยังหวังรักยั่งยืน
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
