คิดถึงจังคิดถึงคะนึงหวน
แสนรัญจวนครวญหาคราวหน้าฝน
ร่วมท่องเที่ยวเกี่ยวดองเพียงสองคน
ได้ยินยลป่าเขาลำเนาไพร
หาของกินอร่อยค่อยค่อยป้อน
เธอออดอ้อนออเซาะเข้าเกาะไหล่
ร่วมร้องเพลงชื่นชอบมอบจากใจ
คุยกันไปจิบกันไปสุขใดปาน
มาบัดนี้จากกันหลายวันแล้ว
โถ น้องแก้วห่างไกลพาใจซ่าน
เมื่อไหร่หนอเราสองจะพ้องพาน
ทรมานเหลือเกินเดินใจลอย
คิดถึงพี่บ้างไหมดวงใจจ๋า
แสนเหว่ว้าทรวงในกลัวใครสอย
เฝ้านับวันขมขื่นนับคืนคอย
กลัวน้องน้อยลืมกันลืมสัญญา
ไพร พนาวัลย์”
คิดถึงใคร กันเล่า เฝ้าถามถึง
ไยคะนึง ไห้หวน รีบด่วนหา
อย่าครวญคร่ำ ร่ำไร ในวิญญา
คนคอยท่า เหงาหงอย แสนน้อยใจ
เตรียมของกิน ไว้พร้อม ยอมทุกอย่าง
ระหว่างทาง ขับรถ ช่างสดใส
สวนองุ่น แวะเที่ยว เกี่ยวร้อยไป
ใต้เงาใจ สองเรา เฝ้าผูกพัน
น้ำพริกหนุ่ม หมูทอด สุดยอดแท้
ข้าวเหนียวแค่ หนึ่งคำ จำสุขสันต์
เปิดเพลงคลอ แผ่วแผ่ว เจื่อยแจ้วกัน
พรอดจำนรรจ์ หวานหู มิรู้คลาย
ทั้งเหล้าไวน์ เตรียมไป ในทุกที่
บรั่นดี มีด้วย ช่วยกระหาย
ผลไม้ หลากรส สดมากมาย
กล้วยหลากหลาย ของไทย ได้อิ่มท้อง
หลายเดือนผ่าน ป่านนี้ ฤดีฉัน
คิดไหวหวั่น สั่นท้อ รอจนหมอง
กลัวคนอื่น พรากไป ไม่สมปอง
อกกลัดหนอง ลืมเรา เผาสัญญา
คิดถึงจัง นั่งเหม่อ เธอรู้ไหม
น้ำตาไหล รินหยด รดใบหน้า
ชุ้มรักเก่า แต่ก่อน จงย้อนมา
ยังรอท่า คนดี ทุกวี่วัน
พันทอง