คิดถึงสาวบ้านกลอนนอนสะดุ้ง
เพราะงานยุ่งหรอกงามชื่นคืนกลับหลัง
สุดห่วงหาอาทรร้อนใจจัง
ด้วยคำสั่งของหลานชายลงชายแดน
สุคีรินถิ่นก่อนเก่าเราเคยอยู่
ครั้งเป็นครูนราธิวาสสุดหวงแหน
เคยสอนศิษย์อยู่ปักษ์ใต้ครูขาดแคลน
ไกลสุดแสนรอบขอบเขตประเทศไทย
หลานเข้ารับราชการทหารกล้า
ช่วยรักษาปกป้องกันมิหวั่นไหว
ช่วยคุ้มครองครูผู้สอนให้ปลอดภัย
สอนเด็กไทยให้เรียนรู้คู่สังคม
อุทิศกายไว้เพื่อชาติศาสนา
พระมหากษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ไม่ขื่นขม
ด้วยห่วงหวงอธิปไตยยอมตรอมตรม
ใต้ร่มพระบารมีพ่อหลวงของปวงชน
ริน ดอนบูรพา
๑๙ ธ.ค. ๕๕
เพราะงานยุ่งหรอกงามชื่นคืนกลับหลัง
สุดห่วงหาอาทรร้อนใจจัง
ด้วยคำสั่งของหลานชายลงชายแดน
สุคีรินถิ่นก่อนเก่าเราเคยอยู่
ครั้งเป็นครูนราธิวาสสุดหวงแหน
เคยสอนศิษย์อยู่ปักษ์ใต้ครูขาดแคลน
ไกลสุดแสนรอบขอบเขตประเทศไทย
หลานเข้ารับราชการทหารกล้า
ช่วยรักษาปกป้องกันมิหวั่นไหว
ช่วยคุ้มครองครูผู้สอนให้ปลอดภัย
สอนเด็กไทยให้เรียนรู้คู่สังคม
อุทิศกายไว้เพื่อชาติศาสนา
พระมหากษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ไม่ขื่นขม
ด้วยห่วงหวงอธิปไตยยอมตรอมตรม
ใต้ร่มพระบารมีพ่อหลวงของปวงชน
ริน ดอนบูรพา
๑๙ ธ.ค. ๕๕
ขอเทวา อารักษ์ ปกปักป้อง
ให้เรืองรอง มองหรู สู้ทุกหน
แม้หยิบมือ อย่าให้ ทรชน
มันขุดก่น เอาไป ไทยผืนนี้
บรรพบุรุษ รักษา มาแต่ก่อน
หลานเหลนหล่อน รุ่นหลัง อย่ารั้งหนี
แม้ร่างกาย เป็นผุย ตะลุยซี
พวกไพรี ทำซ่าส์ ต้องฆ่ามัน
เกิดเป็นไทย ใจสู้ รู้ห้าวหาญ
ใครระราน ต้านไว้ ไล่ห่ำหั่น
สับให้แหลก น้ำกรด รดราดพลัน
เอาให้มัน แดดิ้น สิ้นเผ่าพันธุ์
พันทอง