สนิมทรวงดวงแดยากแก้ไข
มีเพียงใจใยรักจึงจักหาย
อันร้อยอื่นหมื่นแสนไม่แคลนคลาย
เหมือนนวลกายสายจิตแนบชิดชม
เขียนกลอนกานท์หวานรักนั้นหนักจิต
ไร้เพื่อนคิดชิดอยู่เป็นคู่สม
ต้องสร้างฝันปั้นวิญญาณ์แต่งอารมณ์
แท้จริงตรมขมขื่นสู้ฝืนใจ
จึงเป็นกลอนอ้อนอ่านเพียงหวานนอก
ข้างในชอกช้ำมานเกินขานไข
แม้นประจักษ์อักษรดังอ้อนนัย
นอกสดใสไร้จริงแท้สิ่งลวง...
บูรพาฯ