...............................
แต่หัวใจ ชื่นชอบ มอบความรัก
กลอนสลัก ในจิต ไม่คิดหนี
อยู่บ้านกลอน หลายเดือน เพื่อนมากมี
เชื่อศักดิ์ศรี ที่ได้ จากใจจริง
-saknun -
มือไหวสั่น วันเสาร์ เข้าบ้านใหญ่
ใครเป็นใคร หญิงชาย ตาลายยิ่ง
รู้จักเพื่อน เพียงหนึ่ง หวังพึ่งพิง
กลับละทิ้ง กันไว้ ไปทำงาน
นิ้วกลางจิ้ม พิมพ์คำ จ้ำถูกผิด
สองตาติด แป้น.จอ รอประสาน
เรียนรู้คอมพ์ จ่อมจั้ง นั่งอยู่นาน
กว่าใช้การ พอคล่อง ลองเป็นเดือน
ชั่วโมงแลง แต่งไป ได้หนึ่งบท
ปากกาจด ลบคำ จนดำเปื้อน
เริ่มแต่งกลอน ตอนแก่ มันแชเชือน
หลงลืมเลือน มิดัง ตามตั้งใจ
ประคองร่าง หว่างฝน พ้นร้อนหนาว
มีอยู่คราว กระทบกระทั่ง มือยังใหม่
มีเรื่องอัน พันลึก ปรึกษาใคร
หันทางไหน เวียนหัว ตัวคนเดียว
ได้ท่านหนึ่ง ซึ้งนัก คอยชักช่วย
เกือบมอดม้วย ไร้ผู้ ดูแลเหลียว
ช่วงหนึ่งเดือน เหมือนปี ที่ซีดเซียว
ทันหยูกเยียว ลุกยืน ยิ้มชื่นมา
สิบแปดธันว์ วันนี้ สองปีแล้ว
เชิญเพื่อนแก้ว สนุก สุขหรรษา
ร่วมประพันธ์ ฉันทลักษณ์ อักษรา
ม่วนแต๊นา สบายดี ที่บ้านกลอน
ด้วยจิตคารวะ ท่านผู้นั้นนาม ไม่รู้ใจ
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
