หมอกจาง
บนหนทางมัวหม่นต้องทนฝืน
สู่จุดหมายค่อยคลำอย่างกล้ำกลืน
แม้เปียกชื้นลื่นล้มไม่ตรมตรอม
หมอกจาง
แม้อ้างว้างเพียงใดจะไม่อ้อม
เธอคอยฉันเคียงกายอยู่รายล้อม
ทุกอย่างพร้อมพบกันมุ่งมั่นมา
หมอกจาง
มองเห็นทางแจ่มใสอยู่ภายหน้า
แม้ดึกดื่นเพียงใดยามไกลตา
เธอรอท่าเป็นปี อยู่ที่เดิม
“ไพร พนาวัลย์”