ได้ขึ้นแท่นที่สุดอาวุโส
ร้องไชโยสุดเสียงไม่เลี่ยงหนี
อยู่บ้านกลอนกับลูกหลานมานานปี
นับว่าเป็นโชคดีของลุงปรางค์
เข้าบ้านกลอนอ้อนลูกหลานมานานแล้ว
ยินเสียงแว่วปลอบขวัญวันเคียงข้าง
อยู่ด้วยใจอิ่มอุ่นละมุนจาง
อยู่ท่ามกลางน้ำใจมอบไมตรี
มีทุกข์บ้างสุขบ้างบนทางเปลี่ยว
ยามดายเดียวเหลียวแลชะแง้ถี่
เข้าบ้านกลอนวอนหายอดนารี
ชุบชีวีทุกวันจอมขวัญใจ
มาฉลองกันหน่อยเถิดร้อยชั่ง
เรามานั่งล้อมวงบรรจงใส่
เหล้าดี ดีสักฝา*จะเป็นไร
ดื่มเพื่อให้หนุ่ม(เหลือ)น้อย ที่คอยเธอ
“ไพร พนาวัลย์”
(*ฝาบาตร)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
