ตะวัน นั้นลับฟ้า
แต่อุรา พาหวั่นไหว
คิดถึง คะนึงใน
เพียงบางใคร ในทุกวัน
หายหน้า คล้ายลาลับ
ทุกถ้อยปรับ รับแม่นมั่น
เอื้อนเอ่ย เผยจำนรรจ์
มธุรส หยดย้อยจริง
โหยไห้ ฤทัยหงอย
ตั้งตาคอย น้อยใจยิ่ง
เขาจาก พรากรักอิง
แทบแดดิ้น กินน้ำตา
เจ็บปวด ดวดแต่เหล้า
โอ้ตัวเรา เมาแทบบ้า
ปองหวัง ดั่งก่อนมา
ดวงยิหวา กลับลาไกล
รู้ไหม ใครเหงาหงอย
มองเดือนน้อย จะคล้อยไหว
ฝากสั่ง หวังเตือนใจ
ว่าฤทัย ฉันคร่ำครวญ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
