๐ ตะวันลาลับฟ้า
เดือนดาราเจ้าเลื่อนลอย
คืนวันผันมิคอย
เวลาค่อย..ค่อยเลื่อนไป
ทักทายมิคลายเหงา
จำจากเหย้าเข้าแดนไกล
คิดถึงตราตรึงใจ
เฝ้ารอให้ได้คืนคอน
จากไกลไม่ไกลห่าง
มิเว้นว่างทางคำกลอน
ร้างไกลไม่ร้างรอน
มินิ่งนอนกาพย์กวี
น้ำค้างพร่างพรมพื้น
ปลุกชีพตื่นขึ้นทันที
ปลดห่วง..บ่วงราตรี
ด้วยอรุณ อันอุ่นใจ
นบแนบลงแทบเท้า
แด่พวกเจ้าเหล่าสหาย
แย้มยิ้มด้วยอิ่มใจ
ผม"สายไหม"สวัสดี!!
สายไหม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
