เธองมโข่ง อยู่ไหน ถึงไม่รู้
ก็พี่หมู่ ของเธอ เพ้อกันใหญ่
มาแอบซุ่ม จีบฉัน ทุกวันไป
โกหกเธอ รู้ไหม ยัยคุณดิน
มัวแต่ทำ อ้อยสร้อย เดินลอยหน้า
ใส่เสื้อผ้า บิดตาตุ่ม คลุมหมดสิ้น
ทั้งส่วนโค้ง ส่วนเว้า เจ้ายุพิน
ยิ่งกว่าหิน แข็งทื่อ เขาลือกัน
แม้ร้องไห้ น้ำตา เป็นสายเลือด
คงจะเหือด แห้งเหี่ยว เปลี่ยวใจฉัน
เขาไม่ยล ไม่ยิน สิ้นจาบัลย์
นอนโศกศัลย์ สะอื้น ฝืนอุรา
คนบ้านใกล้ แต่งงาน เธอรานร้าว
กอดหมอนข้าง แทนบ่าว หนาวหนักหนา
ถ้าเบื่อแล้ว จะยกให้ ไว้ทำยา
จงรอท่า อีกสักหน่อย นะกลอยใจ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
