ภูกระดึง ดึงดื้อ คือตัวฉัน
อยากไปนั่น ฝันหลาย ปลายก้นบึ้ง
เขาเล่ามา เล่าไป ใจคะนึง
อยากไปถึง ซึ่งเรา เฝ้าคอยนาน
ด้วยกลัวขึ้น ไม่ไหว ใจจึงท้อ
ตั้งตารอ ต่อเติม เริ่มประสาน
ออกกำลัง เช้าเย็น เด่นตระการ
คงประมาณ สองปี จะรี่ไป
สมหวังแล้ว แวววาน มานเป็นสุข
หนาวเข้าซุก ซอกทรวง ทุกช่วงได้
แต่อดทน อดกลั้น ไม่หวั่นใด
หนาวฤทัย ใจสั่น แสนบั่นทอน
หูแทบหลุด หยุดยั้ง นั่งซัดเหล้า
ก็ยังเอา ไม่อยู่ ดูทอดถอน
ขดเป็นกุ้ง สะดุ้งหนาว แสนร้าวรอน
ขอจากจร ลาแล้ว ไม่แจวคืน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
