ฝนกระหน่ำซัดซ่าน้ำบ่าไหล
แทบไม่เห็นแสงไฟบนถนน
น้ำเจิ่งท่วมท่ามทางช่างอึงอล
พายุก่นก้องกึกให้นึกเกรง
ลมกรรโชกโกรกหนาวจนร้าวร่าง
เสื้อหนา,บาง..เปียกชุ่มฝนกุมเหง
เสียงกระแทกแทรกกระทั้นโหมบรรเลง
คล้ายบทเพลงศึกรบเมื่อจบทัพ
ร่มคันน้อยลอยลับกลับตลบ
หักก้านทบเกินต้านพานผลุบผลับ
คนใต้ฟ้ามิอาจเลี่ยงจวนเอียงพับ
สั่นพั่บพั่บหนาวเหน็บ..ช่างเจ็บลึก
กลับถึงบ้าน..รีบหาผ้าผวยห่ม
นอนซานซมสลบไสลไร้รู้สึก
ปวดรวดร้าวหวั่นไหวใจระทึก
ล่วงยามดึก..เป็นไข้สั่น เอ๊ะ!! ฝันหรือจริง
" ประภาคาร "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
