~ คิดถึง ~
หลับตาลงไม่ไหวใจคิดถึง
แม้ห่างกายใจรำพึงคะนึงหา
นอนนับดาวพราวแพรววับแววฟ้า
หวังเหล่าดวงดาราพาหลับที
แต่นับไปใจกลับกระสับกระส่าย
มิเว้นวายถวิลหามารศรี
จวนหมดแล้วแก้วนภาทั้งราตรี
ไม่เห็นมีทีท่าว่าง่วงเลย
ครั้นแลจันทร์พลันเห็นเป็นหน้าเจ้า
เป็นอะไรไปเล่าแล้วเราเอ๋ย
มิอาจนิ่งนอนใจได้อย่างเคย
จึ่งรำพันรำเพยเอ่ยออกไป
โอ้จันทร์เอ๋ยวอนท่านวานช่วยดู
ว่าโฉมตรูมองจันทร์เหมือนฉันไหม
ช่วยสื่อพักตร์ผ่านจันทราถึงยาใจ
ว่าฉันอยู่ใกล้ใกล้ในดวงจันทร์
โอ้ดาวเอ๋ยฝากคำรำพันหน่อย
ช่วยเรียงร้อยรับฝากจากใจฉัน
สื่อความนัยใส่ดาวน้อยนับร้อยพัน
ให้นางนั้นทราบความยามดูดาว
โอ้ลมเอ๋ยฝากส่งความรู้สึก
ข้างในใจลึกลึกไปถึงสาว
ยามลมล่องต้องผิวทุกทุกคราว
ให้เหมือนราวแขนสอดไปกอดเธอ
เฝ้ารำพึงรำพันกลั่นจากจิต
แต่ที่คิดมีคณาเกินกว่าเสนอ
หากใครห่างคู่แล้วไม่แคล้วเจอ
ได้พร่ำเพ้อรำพันเหมือนฉันนี้
ธาตรีรติกานท์
๗.๑๒.๒๕๕๕
หลับตาลงไม่ไหวใจคิดถึง
แม้ห่างกายใจรำพึงคะนึงหา
นอนนับดาวพราวแพรววับแววฟ้า
หวังเหล่าดวงดาราพาหลับที
แต่นับไปใจกลับกระสับกระส่าย
มิเว้นวายถวิลหามารศรี
จวนหมดแล้วแก้วนภาทั้งราตรี
ไม่เห็นมีทีท่าว่าง่วงเลย
ครั้นแลจันทร์พลันเห็นเป็นหน้าเจ้า
เป็นอะไรไปเล่าแล้วเราเอ๋ย
มิอาจนิ่งนอนใจได้อย่างเคย
จึ่งรำพันรำเพยเอ่ยออกไป
โอ้จันทร์เอ๋ยวอนท่านวานช่วยดู
ว่าโฉมตรูมองจันทร์เหมือนฉันไหม
ช่วยสื่อพักตร์ผ่านจันทราถึงยาใจ
ว่าฉันอยู่ใกล้ใกล้ในดวงจันทร์
โอ้ดาวเอ๋ยฝากคำรำพันหน่อย
ช่วยเรียงร้อยรับฝากจากใจฉัน
สื่อความนัยใส่ดาวน้อยนับร้อยพัน
ให้นางนั้นทราบความยามดูดาว
โอ้ลมเอ๋ยฝากส่งความรู้สึก
ข้างในใจลึกลึกไปถึงสาว
ยามลมล่องต้องผิวทุกทุกคราว
ให้เหมือนราวแขนสอดไปกอดเธอ
เฝ้ารำพึงรำพันกลั่นจากจิต
แต่ที่คิดมีคณาเกินกว่าเสนอ
หากใครห่างคู่แล้วไม่แคล้วเจอ
ได้พร่ำเพ้อรำพันเหมือนฉันนี้
ธาตรีรติกานท์
๗.๑๒.๒๕๕๕