อยากวาดภาพฉาบฝันวันเราสอง
ร่วมประคองเคียงกายระบายสี
ในกระท่อมไพรวัลย์หลับฝันดี
ทั้งเดือนปีมีเราใต้เงาจันทร์
อยากวาดภาพเธอฉันวันฟ้าหม่น
มองสายฝนหล่นไกลพาใจสั่น
เพลงในรถแสนเพราะฉอเลาะกัน
แล้วก็พลันหลงทางระหว่างดอย
อยากวาดภาพเราสองนั่งมองหน้า
ในอุราชื่นฉ่ำฟังน้ำถ้อย
ร้องเพลงเก่าคลอกันดูจันทร์ลอย
สายฝนปรอยลมเย็นดั่งเป็นใจ
แต่ตัวฉันนั้นไม่เป็นนักวาด
ตกเป็นทาสคนงามยามเคียงใกล้
จึงบันทึกภาพฝันทุกวันไว้
ในฤทัยของฉันนิรันดร
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
