.jpg)
ริมกอไผ่ใกล้สายธารตำนานรัก
เรือนหลังเก่าผุพังหักฝาขัดสาน
เคยพลอดพร่ำรำพันเมื่อวันวาน
น้องนงคราญหนีพี่ไปไม่กลับคืน
รอรักกลับคืนมาน้ำตาตก
ในหัวอกปวดร้าวหนาวทนฝืน
แคร่เก่าเก่าซี่ฟากพังมิยั่งยืน
รักไหลลื่นหายไปไม่ย้อนมา
พี่นั่งมองเหม่อคอยที่โคนไผ่
ด้วยหัวใจแตกสลายให้โหยหา
ปล่อยต้นไผ่ใบร่วงหล่นลงคงคา
รอรักคืน..ย้อนมา..ทุกวันคอย.
ริน ดอนบูรพา
๗ ธ.ค. ๕๕
เรือนหลังเก่าผุพังหักฝาขัดสาน
เคยพลอดพร่ำรำพันเมื่อวันวาน
น้องนงคราญหนีพี่ไปไม่กลับคืน
รอรักกลับคืนมาน้ำตาตก
ในหัวอกปวดร้าวหนาวทนฝืน
แคร่เก่าเก่าซี่ฟากพังมิยั่งยืน
รักไหลลื่นหายไปไม่ย้อนมา
พี่นั่งมองเหม่อคอยที่โคนไผ่
ด้วยหัวใจแตกสลายให้โหยหา
ปล่อยต้นไผ่ใบร่วงหล่นลงคงคา
รอรักคืน..ย้อนมา..ทุกวันคอย.
ริน ดอนบูรพา
๗ ธ.ค. ๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
