๑
< จอมยุทธจอมปลอม >
ในห้องหับ ลับลี้ ถูกจี้จุด
ล้มสะดุด ตาลาย เกือบหงายหลัง
เห็นฝ่ามือ ลือลั่น ไม่ทันบัง
กระแทกชน พันชั่ง กระเด็นไกล
รีบลุกขึ้น โคจร พบเลือดพล่าน
เดินลมปราณ ชิงซัด สัมผัสใส่
แต่เงามืด ปัดป้อง ในทันใด
วิชาดำ ทำไม ไม่ได้การ
หมัดที่สอง ลองใหม่ สัมผัสซ้ำ
ก็ไม่สำ เร็จอีก น่าสงสาร
สัมผัสเลือน รับรู้ ถ้าสู้นาน
ไม่อาจต้าน ทนทาน แม้หมัดลม
จึงใช้พิษ ยานัตถุ์ สัมผัสเพี้ยน
ต่อให้เซียน สูดรับ จะสับสน
แต่จอมยุทธ ผู้นี้ มิใช่คน
ยังวิ่งวน เข้าใส่ ไร้ไมตรี
มันคือใคร กันหว่า หรืออาเฉิน
สัมผัสเกิน เหินหาว ตัวเบาหนี
โอ้เปลือกกล้วย ยอดหญ้า ช่วยข้าที
ให้ภูติผี เหยียบลื่น จูบพื้นตาย
หนีมาถึง สุสาน ทหารศึก
ใจก็นึก สำนวน ชวนขวัญหาย
วิ่งหนีเสือ มาช็อค ครอคโคไดล์
สัมผัสเผลอ สุดท้าย ผีไล่ทัน
...(โดนผีซ้อม)...
คลานมาค้น คัมภีร์ นพเก้า
ที่ใต้เท้า ทั้งหลาย ได้สร้างสรรค์
หวังมาฝึก ผ่าฟืน ซักหมื่นวัน
หวังประพันธ์ ถูกหลัก เป็นนักกลอน
อาซัว
< จอมยุทธจอมปลอม >
ในห้องหับ ลับลี้ ถูกจี้จุด
ล้มสะดุด ตาลาย เกือบหงายหลัง
เห็นฝ่ามือ ลือลั่น ไม่ทันบัง
กระแทกชน พันชั่ง กระเด็นไกล
รีบลุกขึ้น โคจร พบเลือดพล่าน
เดินลมปราณ ชิงซัด สัมผัสใส่
แต่เงามืด ปัดป้อง ในทันใด
วิชาดำ ทำไม ไม่ได้การ
หมัดที่สอง ลองใหม่ สัมผัสซ้ำ
ก็ไม่สำ เร็จอีก น่าสงสาร
สัมผัสเลือน รับรู้ ถ้าสู้นาน
ไม่อาจต้าน ทนทาน แม้หมัดลม
จึงใช้พิษ ยานัตถุ์ สัมผัสเพี้ยน
ต่อให้เซียน สูดรับ จะสับสน
แต่จอมยุทธ ผู้นี้ มิใช่คน
ยังวิ่งวน เข้าใส่ ไร้ไมตรี
มันคือใคร กันหว่า หรืออาเฉิน
สัมผัสเกิน เหินหาว ตัวเบาหนี
โอ้เปลือกกล้วย ยอดหญ้า ช่วยข้าที
ให้ภูติผี เหยียบลื่น จูบพื้นตาย
หนีมาถึง สุสาน ทหารศึก
ใจก็นึก สำนวน ชวนขวัญหาย
วิ่งหนีเสือ มาช็อค ครอคโคไดล์
สัมผัสเผลอ สุดท้าย ผีไล่ทัน
...(โดนผีซ้อม)...
คลานมาค้น คัมภีร์ นพเก้า
ที่ใต้เท้า ทั้งหลาย ได้สร้างสรรค์
หวังมาฝึก ผ่าฟืน ซักหมื่นวัน
หวังประพันธ์ ถูกหลัก เป็นนักกลอน
อาซัว