จวนสิ้นฝนเจียนหนาวทรวงร้าวหม่น
หลงคำคนกล้ำกลืนความขื่นขม
รำเพยแผ่วแผ่วพานสะท้านตรม
แม้แหงนชมดาวเดือนก็เจื่อนจาง
ฤๅเรียงร้อยถ้อยใสสายใยห่วง
เพียงเผื่อลวงเพียงเพลินเผื่อเมินหมาง
อกพ้อเอ่ยอกช้ำพ้อคำคราง
หมิ่นใจนางหมิ่นรักใจหักลง
ไม่รู้ใจ
หลงคำคนกล้ำกลืนความขื่นขม
รำเพยแผ่วแผ่วพานสะท้านตรม
แม้แหงนชมดาวเดือนก็เจื่อนจาง
ฤๅเรียงร้อยถ้อยใสสายใยห่วง
เพียงเผื่อลวงเพียงเพลินเผื่อเมินหมาง
อกพ้อเอ่ยอกช้ำพ้อคำคราง
หมิ่นใจนางหมิ่นรักใจหักลง
ไม่รู้ใจ
...."นานนานเฮี้ยน....ขอเขียนที"..(นะครับ).
พิรุณโรยโปรยปรายเป็นสายสาด
ลมฟัดฟาดฟูฟองละอองหลง
ร่อนเร่เรื่อยเฉื่อยฉิวแต้มผิวพง
หมอกบรรจงจางจางเป็นทางทา
รวีอ่อนย้อนแหย่มาแต่เช้า
น้ำค้างเก่าเกยกอดตรงยอดหญ้า
เริ่มไหลลดหยดย้อยค่อยรินลา
หนาวอีกคราหน้ามน…..อยู่หนใด
แบบว่า....คิดถึงครับ
พิรุณโรยโปรยปรายเป็นสายสาด
ลมฟัดฟาดฟูฟองละอองหลง
ร่อนเร่เรื่อยเฉื่อยฉิวแต้มผิวพง
หมอกบรรจงจางจางเป็นทางทา
รวีอ่อนย้อนแหย่มาแต่เช้า
น้ำค้างเก่าเกยกอดตรงยอดหญ้า
เริ่มไหลลดหยดย้อยค่อยรินลา
หนาวอีกคราหน้ามน…..อยู่หนใด
แบบว่า....คิดถึงครับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
