จวนสิ้นฝนเจียนหนาวทรวงร้าวหม่น
หลงคำคนกล้ำกลืนความขื่นขม
รำเพยแผ่วแผ่วพานสะท้านตรม
แม้แหงนชมดาวเดือนก็เจื่อนจาง
ฤๅเรียงร้อยถ้อยใสสายใยห่วง
เพียงเผื่อลวงเพียงเพลินเผื่อเมินหมาง
อกพ้อเอ่ยอกช้ำพ้อคำคราง
หมิ่นใจนางหมิ่นรักใจหักลง
ไม่รู้ใจ
หลงคำคนกล้ำกลืนความขื่นขม
รำเพยแผ่วแผ่วพานสะท้านตรม
แม้แหงนชมดาวเดือนก็เจื่อนจาง
ฤๅเรียงร้อยถ้อยใสสายใยห่วง
เพียงเผื่อลวงเพียงเพลินเผื่อเมินหมาง
อกพ้อเอ่ยอกช้ำพ้อคำคราง
หมิ่นใจนางหมิ่นรักใจหักลง
ไม่รู้ใจ