มีคนรักหลายคนจนบัดนี้
ยังไม่มีคนไหนรักไม่สิ้น
รักแล้วเลิกร้างลาเป็นอาจิณ
จึ่งถวิลหารักเพื่อพักใจ
เมื่อมาพบเนื้อนวลปั่นป่วนจิต
เริ่มสนิททุกวันทรวงหวั่นไหว
ความดีงามเพิ่มพูนรับอุ่นไอ
จากเคยไกลมาใกล้เข้าใจกัน
ได้พูดจาพาทีเริ่มดีขึ้น
จากเคยมึนกลับมองหมายปองมั่น
จากรู้จักกลับแปลงเป็นแบ่งปัน
กลายเป็นคนสำคัญทั้งวันคืน
เมื่อเธอห่างหายไปไม่เห็นหน้า
เฝ้าคอยท่าพบปะนอนสะอื้น
รักแสนรักผูกพันเจ้าขวัญยืน
ยามหลับตื่นรื่นรมย์ หวังครองเรือน
“ไพร พนาวัลย์”
ยังไม่มีคนไหนรักไม่สิ้น
รักแล้วเลิกร้างลาเป็นอาจิณ
จึ่งถวิลหารักเพื่อพักใจ
เมื่อมาพบเนื้อนวลปั่นป่วนจิต
เริ่มสนิททุกวันทรวงหวั่นไหว
ความดีงามเพิ่มพูนรับอุ่นไอ
จากเคยไกลมาใกล้เข้าใจกัน
ได้พูดจาพาทีเริ่มดีขึ้น
จากเคยมึนกลับมองหมายปองมั่น
จากรู้จักกลับแปลงเป็นแบ่งปัน
กลายเป็นคนสำคัญทั้งวันคืน
เมื่อเธอห่างหายไปไม่เห็นหน้า
เฝ้าคอยท่าพบปะนอนสะอื้น
รักแสนรักผูกพันเจ้าขวัญยืน
ยามหลับตื่นรื่นรมย์ หวังครองเรือน
“ไพร พนาวัลย์”
...พี่หวนมา บอกรัก ถักถ้อยฝัน
ผูกสัมพันธ์ วาจา พาเสมือน
ใจเริ่มหวิว ไหวตาม ความรักเยือน
ดาวลอยเกลื่อน คล้ายเฝ้า เข้าใจจันทร์...
ที่ปลายสุด ดวงใจ ไฟรักเริ่ม
คล้ายคุเสริม ส่องทาง สู่ปรางฝัน
นึกประหม่า ทรวงใน ใคร่ครวญวัน
เพราะยังหวั่น ใจพี่ ยังมีใคร...
...หากรักจริง พี่ยอม พร้อมใจภักดิ์
ยื่นความรัก มากค่า กว่าสิ่งไหน
ขอเวลา พาจิต คิดชวนใจ
เพราะคราพี่ ชวนใฝ่ ใจยังตรอม...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
