รักคนที่มีเจ้าของต้องหมองหม่น
แต่รักคนไร้เจ้าของต้องผวา
อยู่ทำไมตั้งนานผ่านเวลา
คอยไม่มาเพราะอะไรลองใคร่ครวญ
หรือเธอดุลุโทสะละความใส
หรือหัวใจเย็นชาพาผันผวน
หรือมองโลกโศกเศร้าเจ้าเรรวน
หรือแก้มนวลเคยอกหักถูกรักลวง
เพราะฉะนั้นฉันจึงตรมและขมขื่น
มิอาจฝืนรักคนไหนใจเป็นห่วง
อยู่คนเดียวเปลี่ยวกายมิหมายควง
ดีกว่าทรวงโดนเหยียบย่ำจนช้ำตาย
---กังวาน---
แต่รักคนไร้เจ้าของต้องผวา
อยู่ทำไมตั้งนานผ่านเวลา
คอยไม่มาเพราะอะไรลองใคร่ครวญ
หรือเธอดุลุโทสะละความใส
หรือหัวใจเย็นชาพาผันผวน
หรือมองโลกโศกเศร้าเจ้าเรรวน
หรือแก้มนวลเคยอกหักถูกรักลวง
เพราะฉะนั้นฉันจึงตรมและขมขื่น
มิอาจฝืนรักคนไหนใจเป็นห่วง
อยู่คนเดียวเปลี่ยวกายมิหมายควง
ดีกว่าทรวงโดนเหยียบย่ำจนช้ำตาย
---กังวาน---
เคยถูกคนรักทิ้งยิ่งช้ำอก
น้ำตาตกสิ้นหวังพังเสียหาย
เกิดสับสนปนเศร้าอยู่เดียวดาย
ความวุ่นวายคล้ายระทมตรมอุรา
ต้องทำใจอยู่หลายปีมิมีคู่
แสนหดหู่หัวใจในปัญหา
จึงถอดถอนคำมั่นคำสัญญา
ให้ขวัญตามีความสุขยอมทุกข์ทน
ดวงชะตามารักคนมีเจ้าของ
ใจหม่นหมองคิดหนักรักอีกหน
ตัดสินใจหนีไกลห่างนางน่ามล
เพราะเหตุผล..ผิดศีลธรรม..ช้ำก็ยอม..
ริน ดอนบูรพา
๒ ธ.ค. ๕๕
น้ำตาตกสิ้นหวังพังเสียหาย
เกิดสับสนปนเศร้าอยู่เดียวดาย
ความวุ่นวายคล้ายระทมตรมอุรา
ต้องทำใจอยู่หลายปีมิมีคู่
แสนหดหู่หัวใจในปัญหา
จึงถอดถอนคำมั่นคำสัญญา
ให้ขวัญตามีความสุขยอมทุกข์ทน
ดวงชะตามารักคนมีเจ้าของ
ใจหม่นหมองคิดหนักรักอีกหน
ตัดสินใจหนีไกลห่างนางน่ามล
เพราะเหตุผล..ผิดศีลธรรม..ช้ำก็ยอม..
ริน ดอนบูรพา
๒ ธ.ค. ๕๕