วันลงเอย ไม่มี ฤดีหมอง
อย่ามาปอง หลบไป ใจว้าวุ่น
เข็ดมานาน รานร้าว เข้าเซซุน
จนหัวหมุน วุ่นวาย หน่ายเรื่องรัก
วันลงเอย คงยาก ซากรักล่ม
ทุกวันคืน ขื่นขม ระทมหนัก
เคยมอบจิต สี่ห้อง ปองใจภักดิ์
ถูกเขาผลัก หักหน้า น้ำตานอง
ขอสิ้นสุด หยุดลง ณ ตรงนี้
แม้ชีวี ตายซาก อยากขอร้อง
อย่ามาตาม ตอแย แลเหลียวมอง
เจ็บจนต้อง พองทั่ว ทั้งหัวใจ
ขอสิ้นสุด หยุดรัก พักไว้ก่อน
ขืนต่อกร เจ็บอีก หลีกไม่ไหว
ตามลีลา ไม่ทัน หวั่นทรวงใน
จนฤทัย เหลวแหลก แตกยับเยิน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
