มณีใดฤๅจะเท่าต้นหญ้าเล่า
ยามใบเจ้าเย้าแย้มแซมบานเบ่ง
เติบโตต้นจนปลายใบอวบเอง
กระชับการตูมเต่งเร่งเจ้าโต
เป็นต้นไม้หล่อเลี้ยงหลายชีวิต
ช่วยผลิตพลังงานการอักโข
ทั้งวัว ควาย ช้าง ม้า ยามหิวโซ
ฟ่อนของเจ้ารสโอชากว่าใคร
ชีวิตหลายชีวิตย่อมมีค่า
ในอัตตาของตนวิมลใส
อย่าได้คิดว่าเจ้าด้อยกว่าผู้ใด
เติบโตไปเถิดเจ้าต้นหญ้างาม
..........................................
ต้นหญ้า...กาช้ำ ฉันไม่รู้จัก
รู้แต่หญ้ามีค่านักยามใครถาม
เพราะเลี้ยงชีพสรรพสัตว์ โลกงดงาม
เมื่อหญ้าเขียวเรียวท่ามกลางพงไพร