สงสารจังแม่น้ำ ลำคลอง
กลาดเกลื่อนกระทงทอง ท่วมท้น
เหลือบแลเล็งเพ่งมอง ดาษดื่น
คงเมื่อคืนจึ่งล้น เอ่อทั้งธารา(๙๙๖)
ประเพณีดั่งเฝ้า รักษา
สืบต่อทอดกันมา แต่ครั้ง
โบราณกล่าวขานนา ดีอยู่
เรารุ่นหลานต้องตั้ง มั่นไว้อย่าคลอน(๙๙๗)
ตอนลอยเสร็จเก็บด้วย ช่วยที
ขืนปล่อยพลอยวารี ชี่ช้ำ
ห้วยหนองเน่าพอดี นะท่าน
สำนึกตรึกตรองย้ำ ช่วยได้รีบเลย(๙๙๘)
ห้วยหนองใดที่ใช้ ร่วมกัน
คนละชิ้นเร็วพลัน หมดได้
อาสาอย่าหุนหัน ฉันเพื่อน
มาร่วมเรียงเคียงใกล้ คนละไม้คนละมือ(๙๙๙)
ได้หนึ่งพันร่วมร้อย เรียงโคลง
มาต่อทุกชั่วโมง ไม่เว้น
จากนี้ที่จรรโลง คงจบ
ขอปรบมือเน้นเน้น ว่าด้วยยินดี(๑๐๐๐)
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
