จะอยู่ไกล ฟาากฟ้า ภูผากั้น
จะด้นดั้น หารัก จากสมร
จะไม่ท้อ ต่อรัก นิรันดร
จะเฝ้าวอน เทวา หาทางไป
อยากจะพบ รักแท้ สักหนึ่งหน
อยากพบคน จริงใจ ไม่หวั่นไหว
อยากบอกเธอ ต่อหน้า ด้วยความใน
อยากเข้าใกล้ กระซิบ หยิบมือนาง
แล้วพูดว่า เธอจ๋า มองหน้าพี่
ยิ้มหน่อยซิ คนดี อย่าเหมินห่าง
พี่ตามหา กว่าพบ แม่เนื้อบาง
ก็แทบวาง ชีวาย ตายวันคืน
จะด้นดั้น หารัก จากสมร
จะไม่ท้อ ต่อรัก นิรันดร
จะเฝ้าวอน เทวา หาทางไป
อยากจะพบ รักแท้ สักหนึ่งหน
อยากพบคน จริงใจ ไม่หวั่นไหว
อยากบอกเธอ ต่อหน้า ด้วยความใน
อยากเข้าใกล้ กระซิบ หยิบมือนาง
แล้วพูดว่า เธอจ๋า มองหน้าพี่
ยิ้มหน่อยซิ คนดี อย่าเหมินห่าง
พี่ตามหา กว่าพบ แม่เนื้อบาง
ก็แทบวาง ชีวาย ตายวันคืน
เพียงหนึ่งเดียวคือเธอที่เพ้อหา
จนน้ำตาเกินกลั้นเป็นพันหมื่น
ความจริงคือความฝันอันยั่งยืน
เธออยู่ไกลเกินฝืนกลืนน้ำตา
เธออยู่ไกลเกินกว่าเอื้อมคว้าถึง
เธอปล่อยชายคนหนึ่งรำพึงหา
เธอยิ้มหวานกว่าใครที่ให้มา
เธอสร้างท่าน้ำใจให้ผ่อนพัก