น้ำค้างพรม ลมลูบจูบใบอ้อ มองแล้วเริ่มท้อและหวั่นไหว
หนาวจนจับถึงขั้วของหัวใจ ไม่รู้เป็นไงคิดไปแสนว้าวุ่น
เอื้อมมือคว้าผ้านวมมาคลุม ใจยิ่งครุกรุ่น
ถ้าแม้นมีอกของคุณ แนบชิดนอนหนุน ละมุนอุ่นเหลือเชื่อไหมเธอ
แต่คงเป็นไปไม่ได้ เพราะเธออยู่ไกล เกินจะไขว่คว้า
ต่างคนต่างกาลเวลา คิดมากหนักหนา คล้ายว่าจะเพ้อเจ้อ
ถึงอย่างไรใจฉัน ยังคงเฝ้าคอยแต่เธอ
อยากได้พบเจอ ถ้าปล่อยให้คอยเก้อ เธอรู้ไหมเออ......ว่ามันแสนทรมาน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
