ที่อ้ายเจ็บเหน็บหนาวในคราวนี้
ใจน้องนี่หนาวเหน็บเจ็บยิ่งกว่า
ด้วยความจริงหัวใจอ้ายตีตรา
ผูกสัญญากับใครไว้ก่อนแล้ว
จำต้องทนหม่นขมระทมขื่น
วิมานรักล่มครืนต้องยืนแกร่ว
ปลายขอบฟ้าหม่นไหม้เหมือนไร้แนว
เมื่อพบแล้ว..ไยเป็นพิษ โอ้ฤทธิ์รัก
เจ้าของเก่าเขาทวง..เขาหวงอ้าย
น้องชอกช้ำแหลกสลายคล้ายใจหัก
แม้นไม่หวังอุ้มชูอยู่เคียงพักตร์
ไยปล่อยรักเบ่งบานจนผลาญจินต์
หัวใจน้องคงมั่นผูกพันอ้าย
หรือใจชายเลี้ยวลดหมดถวิล
น้อยหรือนั่นมาเอ่ยลาอย่างชาชิน
น้ำตารินหยาดสุดท้ายเพราะอ้ายลวง
แซมค่ะ
ล้วนแต่ฤทธิ์พิษรักมันกักกด
โรคกำสรดกำเริบเติบใหญ่หลวง
ผ่าให้แยกแตกกันมาบั่นทรวง
ใจสองดวงแหลกสลาย..คล้ายคล้ายกัน
ยามรักร้างห่างหาย..อ้ายตายดับ
ดังกดทับด้วยเศร้าเฝ้าโศกศัลย์
อยู่เหมือนตายคล้ายซากฝากรำพัน
มีชีวันเหมือนสิ้น..ไม่ยินดี
น้องเหมือนอ้าย..หรือไม่ยามไร้รัก
หรือสลักใดอื่นยื่นสุขี
น้องตรมไหมวันจางร้างฤดี
หรือน้องมีแต่สุขไม่ทุกข์ตรม
..อ้ายแค้นใจ แค้นตนคนใจง่าย
เป็นดั่งคล้ายหลงมนต์คนสั่งสม
เจ็บใจเหลือคำหลอนเขาป้อนปม
รู้โง่งมก็สายเกินหมายคืน
จึงสุดท้าย ..อ้ายเจ็บ เล็บขบเนื้อ
เสียดายเหลือรักเราเคยเคล้าชื่น
เพราะเชื่อคนหลอกหลอนป้อนพิษกลืน
จึงตายยืน..เดี่ยวโด่..โอ้..อาวรณ์..
โรคกำสรดกำเริบเติบใหญ่หลวง
ผ่าให้แยกแตกกันมาบั่นทรวง
ใจสองดวงแหลกสลาย..คล้ายคล้ายกัน
ยามรักร้างห่างหาย..อ้ายตายดับ
ดังกดทับด้วยเศร้าเฝ้าโศกศัลย์
อยู่เหมือนตายคล้ายซากฝากรำพัน
มีชีวันเหมือนสิ้น..ไม่ยินดี
น้องเหมือนอ้าย..หรือไม่ยามไร้รัก
หรือสลักใดอื่นยื่นสุขี
น้องตรมไหมวันจางร้างฤดี
หรือน้องมีแต่สุขไม่ทุกข์ตรม
..อ้ายแค้นใจ แค้นตนคนใจง่าย
เป็นดั่งคล้ายหลงมนต์คนสั่งสม
เจ็บใจเหลือคำหลอนเขาป้อนปม
รู้โง่งมก็สายเกินหมายคืน
จึงสุดท้าย ..อ้ายเจ็บ เล็บขบเนื้อ
เสียดายเหลือรักเราเคยเคล้าชื่น
เพราะเชื่อคนหลอกหลอนป้อนพิษกลืน
จึงตายยืน..เดี่ยวโด่..โอ้..อาวรณ์..
"บ้านริมโขง"
๒๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๕