คิดถึงเขาเหลือเกินอยากเอิ้นบอก
โอ้แม่ดอกบัวตูมปทุมเด่น
ใกล้ถึงวันลอยกระทงป่าดงเย็น
กลัวหัวใจกระเด็นจะเป็นจะตาย
อยากมาหาใจจะขาดอนาถนัก
พิษแห่งรักเร่าร้อนอยากวอนว่าย
มองพระจันทร์เด่นฟ้าดาราราย
ดั่งเอียงอายยิ้มรับซับไมตรี
ต้องพร่ำเพ้อละเมอหาอีกกี่หน
แม่หน้ามนมั่นหมายมิหน่ายหนี
ได้พบกันวันฟ้าเด่นวารี
ดวงฤดีหงอยเหงาใต้เงาจันทร์
“ไพร พนาวัลย์”
มัวแต่พิไรร่ำรำพัน โดน ชลนา ปาดหน้า ซ้า
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
