สุดท้ายคือ..อ้ายเจ็บ
แรกส่งยิ้มพิมพ์ใจมาให้อ้าย
มากความหมายชายรับขับขานสู่
คอยออดอ้อนวอนหวังรักพรั่งพรู
วาดวิมานสีชมพูดูอำไพ
เมื่อก่อรักปักทรวงติดบ่วงแล้ว
เหมือนกอดแก้วเรืองฤทธิ์จิตแจ่มใส
เนรมิตสิทธิ์ประสงค์เจิดจงใจ
โลกแจ่มใสไร้ฝนบนนภา
เพียงไม่นานลมเคลื่อนเตือนวาดหวัง
ฝนรินหลั่งสั่งดินสิ้นห่วงหา
เจ้าจากไปไกลลับไม่กลับมา
แหงนมองฟ้าคลุ้มคลั่งหลั่งอาลัย
เจ้ารีบจากพรากจรอาวรณ์นัก
ต้องอกหักรักคุดสุดหวั่นไหว
สุขเพียงมื้อคือสวรรค์อันรำไร
แสนอาลัยใจอ้าย พ่ายระทม
ต้องร่ำไห้ไหม้หมก..อก-โอ้-โอ๋
อ้ายยืนโชว์ดายเดียวเปลี่ยวขื่นขม
อาวรณ์หวังพังทลายชายซานซม
รักไม่สมลมสวาทพิฆาตคน
แสนกำสรดบทสุดท้าย..คืออ้ายเจ็บ
แหลกเกินเย็บ..ใจอ้ายสุดท้ายหม่น
รักจอมปลอมพร้อมลา..จากหน้ามน
รักขัดสน ป่นสลาย...อ้ายขอลา..
มากความหมายชายรับขับขานสู่
คอยออดอ้อนวอนหวังรักพรั่งพรู
วาดวิมานสีชมพูดูอำไพ
เมื่อก่อรักปักทรวงติดบ่วงแล้ว
เหมือนกอดแก้วเรืองฤทธิ์จิตแจ่มใส
เนรมิตสิทธิ์ประสงค์เจิดจงใจ
โลกแจ่มใสไร้ฝนบนนภา
เพียงไม่นานลมเคลื่อนเตือนวาดหวัง
ฝนรินหลั่งสั่งดินสิ้นห่วงหา
เจ้าจากไปไกลลับไม่กลับมา
แหงนมองฟ้าคลุ้มคลั่งหลั่งอาลัย
เจ้ารีบจากพรากจรอาวรณ์นัก
ต้องอกหักรักคุดสุดหวั่นไหว
สุขเพียงมื้อคือสวรรค์อันรำไร
แสนอาลัยใจอ้าย พ่ายระทม
ต้องร่ำไห้ไหม้หมก..อก-โอ้-โอ๋
อ้ายยืนโชว์ดายเดียวเปลี่ยวขื่นขม
อาวรณ์หวังพังทลายชายซานซม
รักไม่สมลมสวาทพิฆาตคน
แสนกำสรดบทสุดท้าย..คืออ้ายเจ็บ
แหลกเกินเย็บ..ใจอ้ายสุดท้ายหม่น
รักจอมปลอมพร้อมลา..จากหน้ามน
รักขัดสน ป่นสลาย...อ้ายขอลา..
"บ้านริมโขง"
๒๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๕