งามแสนงามทรามวัยพิไลพิลาส
ตกเป็นทาสจอมนางสะอางสะอ้อน
เห็นเพียงรูปจูบมิได้อาลัยอาวรณ์
ทรวงสะท้อนอ่อนไหวฤทัยระทม
ตะลึงตะแลแม่งามอยากตามติด
ประดอยประดิษฐ์คิดหนักกลัวรักล่ม
พิรี้พิไรใกล้ชิดกลัวติดลม
อยากดอมดมชมเชยกลัวเลยวัย
อยากมีเงินใช้สอยสักร้อยล้าน
สร้างวิมานบ้านหรูเพื่ออยู่ใกล้
ซื้อแหวนเพชรเจ็ดกะรัตเพื่อมัดใจ
เก๋งคันใหญ่ให้นางเปิดทางรัก
แต่มาคิดอีกทีคงมีมาก
ชายหลายหลากมากยิ่งมาชิงหลัก
อันตัวเราแสนเชยเพียงเอ่ยทัก
คงถูกผลักล้มกลิ้งเหมือนลิงกัง
แฟนของเราไม่สวยไม่รวยรัก
มอบใจภักดิ์ดูดดื่มจนลืมหลัง
ความสัมพันธ์กลมกลืนชื่นใจจัง
ดั่งมนต์ขลังมัดใจให้รักเธอ
เห็นสาวสวยได้แต่มองไม่ปองรัก
ไม่รู้จักนอก,ใน,กลัวใจเผลอ
กลัวจะเป็นเมาเขีย,เดี๋ยวเมียเจอ
โดนจังเบอร์อกพรุนแสนวุ่นวาย
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
