อยากเสนอ แต่ใจ นั้นไม่กล้า
เจอลูกบ้า เข้าไป ให้หาญหัก
คงปั่นป่วน ครวญคร่ำ ช้ำใจนัก
ต้องเสียหลัก ปักทิ้ม จิ้มฤทัย
อยากเสนอ เพียงว่า ไม่กล้าเอ่ย
คนเชยเชย อย่างเรา เขาหมั่นไส้
แม้หางตา ไม่มอง ต้องทำใจ
ถึงร้องไห้ เขาเมิน เกินบรรยาย
เหมือนสายน้ำ ไหลไป ใจจมปรัก
เหมือนโรงพัก ขังลืม ไม่ปลื้มหลาย
เหมือนตัวเรา เศร้าเหลือ เถือใจกาย
เหมือนหาดทราย ขาดคลื่น ฝืนคอยลม
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
