อยู่ดี ดีผีเข้าหรือเจ้าหล่อน
คงยามนอนไม่ได้กินจึงดิ้นด้น
หรือยามกินไม่ได้นอนจึงร้อนรน
จึ่งซุกซนบ่นพึมอยู่งึมงำ
ถ้าหิวข้าวก็ไปกินให้ลิ้นอ่อน
พอยามนอนจะไม่หิวให้คิ้วต่ำ
จะได้หลับฝันดีไม่ชีช้ำ
ไม่ใจดำไล่ตีทุกวี่วัน
อันน้ำร้อนปลาเป็นน้ำเย็นอยู่
ชีวิตคู่เคียงข้างไม่ห่างขวัญ
เมื่อผิดพลาดพลั้งไปอภัยพลัน
ลิ้นกับฟันกระทบอย่าตบตี
อย่าเพิ่งใช้อารมณ์เข้าข่มขู่
คนทุกผู้ย่อมผิดอย่าคิดหนี
ค่อยปรับความเข้าใจอันใดดี
ทั้งน้องพี่มี “เรา”ไม่เหงาเลย
“ไพร พนาวัลย์”