ก็ได้แต่แอบชำเลืองมอง..ทุกวัน
ตอนที่เธอเดินกลับบ้านด้วยกันอยู่เสมอ
บางครั้งฝนตก.. พรำพรำ ..จนน้ำนองเอ่อ
เพื่อนบ้านที่เดินมากับเธอ ก็กางร่มให้ไม่เคยละเลย~
ตอนที่เธอเดินกลับบ้านด้วยกันบนสะพานลอยเปลี่ยว
ปล่อยฉันคนเดียว หลบฝน แต่เธอเดินผ่านหน้าตาเฉย
แต่ก็อุ่นใจนะ ที่เธอมีเพื่อนกลับบ้านอย่างคุ้นเคย
ฉันเองในสายตาเธอดู "เฉยเมย"
แต่สิ่งที่เธอเปิดเผย...
ฉันอาจจะละเลยที่จะบอกว่า "ฉันก็จะบอกเธอแบบนั้นเหมือนกัน"!~*
รการตติ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
