[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

กาลครั้งนั้น
สายน้ำยังประพันธ์บทเพลงหวาน
เรือใครหนอเที่ยวล่องท่องชำนาญ
เด็ดผักบุ้งดอกบานปักหลักรอ

มีกุ้งปลาร้อยตอกมาบอกขาย
แถมบัวสายอวบงามตามคำขอ
ผิวเกรียมกร้านงานใดไม่เคยท้อ
ยิ้มซื่อซื่อนั้นหนอแอบพ้อนัย

เมื่อลานข้าวลอมฟางได้ห่างหาย
สิ้นภาพควายวกวนด้นรอยไถ
และปักเป้าสีสดหมดฟ้าไป
มีหนึ่งใจทวนวันเทียวฝันซ้ำ

หมดหน้าฝนหม่นเศร้าเข้าหน้าแล้ง
ผืนนาแห้งไร้ควายหมายเหยียบย่ำ
เศษเถ้าฟางโดนไฟเผาไหม้ดำ
ลมกระหน่ำซ้ำรอยลอยเวียนวน

เสื้อตัวใหม่ได้มาคราน้ำหลาก
เขาบริจาคให้มาเมื่อหน้าฝน
คอยไล่นกไล่กาล้าก็ทน
มิเคยบ่นร้อนหนาวเข้าถึงทรวง

แต่บัดนี้เปื่อยไปได้ผุขาด
อเนจอนาถน้อยใจไร้คนห่วง
ฝืนต่ออีกยาวไกลไปตามดวง
จะคืนทวงชีวิตใหม่ หุ่นไล่กา.

นพ
18พ.ย.55