กลบทครอบจักรวาล
ขามจิตคิด ข้อหมาง ระคาง
ขามความจริงใจ นี่ไฉน จึงแหนง
ความควรจะถาม ก็ไม่ถาม กันตาม
ควร ที่นางแกล้ง แปลงเรื่อง ให้เคือง
ที่
สรวลซิกซี้ กันเสียได้ ไม่ไต่
สวนจวนจะชื่น ช่างมาคืน ให้รัญ
จวนออสำนวน พี่นาง อย่างนี้
ออกลบทครอบจักรวาลนี้ โบราณกำหนดให้คำแรกและคำสุดท้ายในแต่ละวรรค เป็นเสียงเดียวกัน(ซ้ำเสียงกัน) โดยแต่ละวรรคขึ้นต้นด้วยคำใด ก็ต้องลงท้ายด้วยคำที่มีเสียงซ้ำกัน(หรือคำเดียวกัน)
เพิ่มเติมจาก
http://www.baanjomyut.com/library/thai_literature/kollabot/index.htmlรู้สิ่งไร ร้ายแรงยาก อย่าอยากรู้
หวังแว่วหู ปากจะนิ่ง อย่ากริ่งหวัง
ดังหนึ่งฆ้อง ก้องเสียง สำเนียงดัง
ตีหยุดยั้ง ยังกังวาล นานกว่าตี
ผิดคำกล่าว ราวกับพา ให้หาผิด
ที่จะมิด อย่าพึงหมาย มิใช่ที่
ดีแลชั่ว ตัวของใคร นิ่งไว้ดี
ควรต้องทำ จะต้องชี้ แต่ที่ควร
ช้างตายเน่า เอาใบบัว ปิดตัวช้าง
สงวนบ้าง มิใช่ข้อ อย่าพอสงวน
ชวนเสียกิจ ผิดระบอบ อย่าชอบชวน
เดาอย่าด่วน ใจหวัง ลำพังเดา 
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
