เริ่มระอาคนดีที่ขี้บ่น
พี่จำทนถึงหนึ่งปีมิมีหวน
ไม่คืนนลับกลับมาหาเนื้อนวล
เดี๋ยวปั่นป่วนวุ่นวายหลายเรื่องราว
ทั้งจู้จี้ขี้บ่นทนไม่ไหว
คนอะไรตายยากอ้าปากหาว
ทั้งนอนกรนตดเสียงดังพังระนาว
เพื่อนฟังข่าวเมียของข้าต่างลาไกล
ไม่ยอมฟังเสียงใครเอาใจยาก
แถมพูดมากชอบตื่นสายน้ำลายไหล
พี่ยอมทนรำคาญนานเกินไป
ตัดสินใจ...ขอลาที...แค่ปีเดียว..
ริน ดอนบูรพา
๑๗ พ.ย. ๕๕
พี่จำทนถึงหนึ่งปีมิมีหวน
ไม่คืนนลับกลับมาหาเนื้อนวล
เดี๋ยวปั่นป่วนวุ่นวายหลายเรื่องราว
ทั้งจู้จี้ขี้บ่นทนไม่ไหว
คนอะไรตายยากอ้าปากหาว
ทั้งนอนกรนตดเสียงดังพังระนาว
เพื่อนฟังข่าวเมียของข้าต่างลาไกล
ไม่ยอมฟังเสียงใครเอาใจยาก
แถมพูดมากชอบตื่นสายน้ำลายไหล
พี่ยอมทนรำคาญนานเกินไป
ตัดสินใจ...ขอลาที...แค่ปีเดียว..
ริน ดอนบูรพา
๑๗ พ.ย. ๕๕
ตอนจีบฉัน นั้นบอก ออกจากปาก
จะไม่พราก หากวันใด หัวใจเปลี่ยว
จะพะนอ คลอเคล้า เช้าเย็นเชียว
เผลอแป๊บเดียว หนึ่งปี พี่หนีไกล
ยกแม้น้ำ ทั้งห้า เข้ามาอ้าง
หิมาลัย กันขวาง ลวงใช่ไหม
เรื่องไม่ดี ลงฉัน ทุกอันไป
ตอนใหม่ใหม่ ไหงบอก ออกจะดี
นี่หรือใจ ของชาย ถ่ายเทนัก
ทำยึกยัก ผลักไส ไหวไหมนี่
ฉันพูดหวาน ปานใด บอกใช่ซี้
ฉันบ่นที เธอเล่น เผ่นลงเรือน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
