เคยเขียนผิด ประจำ ทุกคำขาน
ไม่แตกฉาน ภาษา พาให้กลุ้ม
ตะกุกตะกัก ชักแหยง เหมือนแกล้งคุม
หลังไมค์รุม มากมาย คล้ายระแวง
บางครั้งคิด มั่นใจ ใส่เต็มที่
อ้าวไหงเป็น เช่นนี้ มีเหี่ยวแห้ง
ตกตรงโน้น ตรงนั้น พลันหมดแรง
ฤทัยแหว่ง หลายครั้ง นั่งช้ำใจ
ทั้งพ้องรูป พ้องเสียง อยากเลี่ยงหนอ
จนมีท้อ บางครา น่าหมั่นไส้
ดีว่าเป็น ภาษาแม่ จึงแคร์ไป
หวังสักวัน คงได้ เข้าใจดี
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
