ไม่มีสี แต่งไป ด้วยใจรัก
ไม่มีสี แต่จัก ปักใจถอน
ไม่มีสี ไม่มีสรรค์ กลั่นเป็นกลอน
ไม่มีสี แค่อ้อน ตอนเช้าเช้า
แม้บางที มีบ้าง อยากต่างแต้ม
เอาสีแซม สลับ ไปกับเขา
แต่สีไหน ก็ไม่ ถูกใจเรา
กลัวด่างเทา เขาเมิน เกินพอดี
จึงตัดใจ ไม่ยึด ประพฤติชอบ
ฤทัยมอบ ทุกท่าน ในวันนี้
สีแดงชาติ ของเรา ชักเข้าที
สีขาวมี ศาสนา พาสุขใจ
สีน้ำเงิน เชื่อไหม ใครไม่รัก
ทุกคนภัก- ดียิ่ง กว่าสิ่งไหน
ขอเดชะ พระองค์ ผู้ทรงชัย
เหล่าข้าไท้ รองบาท มิอาจลืม
พันทอง